mooping's journal

Friday, September 02, 2005

I am on diet


อ๊ะๆ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่า หมูปิ้งจะลดความอ้วน เมื่อตอนต้นเดือนสิงหา หมูปิ้งไปหาหมอรอบอายุครบ 12 เดือน พอหมอจับชั่งน้ำหนักแล้วก็ต้องต๊กกะใจ เพราะแทนที่น้ำหนักจะเพิ่มจากเมื่อตอนอายุ 9 เดือน หมูปิ้งกลับน้ำหนักลดลงไปสองปอนด์ ปะป๋าจึงถูกสอบปากคำว่า เลี้ยงยังไง ทำไมลูกไม่โต แล้วหมอก็ต้องร้องอ๋อ เมื่อพบว่า สองสามเดือนที่ผ่านมา หมูปิ้่งถูกตามใจอย่างหนัก แบบว่า กินแต่ผลไม้กับน้ำผลไม้ที่หวานๆจนไม่ยอมกินอย่างอื่น นมก็ไม่กิน อย่างนี้สิ น้ำหนักถึงได้ลด เพราะไม่ได้รับสารอาหารเพียงพอ ปะป๋ากะมาม้าเลยหน้าซีด ตั้งมาตรการในการให้อาหารหมูปิ้งใหม่หมด เพื่อที่จะทำให้หมูปิ้งน้ำหนักเพิ่มให้ได้ภายในสองอาทิตย์ เพราะหมอสั่งมาแล้วอย่างดิบดี ว่าอีกสองอาทิตย์ไปหาหมออีกที ถ้าน้ำหนักไม่เพิ่ม หมอจะจับฉีดยา

มาตรการใหม่ที่ว่านี้ เริ่มจากการงดอาหารหวานทุกชนิด หันกลับมากินนม อาหารเด็ก โยเกิต น้ำเปล่า เหมือนเด็กทั่วๆไป วันแรกหมูปิ้งก็เบือนหน้าหนีอาหารที่ว่านี้เหมือนเดิม น้ำเปล่าก็ไปยอมแตะ แถมด้วยอาการงอแง ซึ่งมาม้าปะป๋าก็ไม่ยอมลดราวาศอก ร้องได้ร้องไป ถ้าไม่ร้องก็ไม่ได้ลงจากเก้าอี้กินข้าว ถ้าร้อง มาม้าจะเดินหนี ปล่อยให้นั่งอยู่คนเดียว พอหยุดร้องมาม้าจะกลับมาป้อนข้าวต่อ เย็นวันนั้นมาม้าเดินหนีไปประมาณสิบห้ารอบได้ ทำอย่างนี้จนกระทั่งหมูปิ้งยอมกินข้าวต้มจนหมดชาม พอเสร็จคิวข้าวต้ม ปะป๋าก็เดินมาป้อนโยเกิตต่อ หมูปิ้งยอมกินแต่โดยดี เพราะโยเกิตนี่ของชอบอยู่แล้ว

นอกจากจะงดของหวานแล้ว ปะป๋ากะมาม้าก็ตัดสินใจว่า ได้เวลาที่หมูปิ้งจะเลิกดูดจุกนมเสียที โตเป็นสาววัยหนึ่งขวบแล้ว เลิกตอนนี้ก็น่าจะง่ายกว่าเลิกตอนสามสี่ขวบ แล้วยังเป็นการปรับบุคลิกภาพด้วย หมูปิ้งก็ให้ความร่วมมือแต่โดยดี ไม่มีปัญหา ผ่านวันแรกๆของ Food Camp มาได้อย่างไม่ยากเย็นนัก หมูปิ้งก็เริ่มกินอาหารสุขภาพได้มากขึ้น กินนมมากขึ้น ทำให้ปะป๋ามาม้าโล่งใจไปเยอะ สองอาทิตย์ถัดมา หมูปิ้งไปหาหมออีกที น้ำหนักก็เพิ่ม แม้ว่าจะแค่ปอนด์เดียว แต่ก็ทำให้หมูปิ้งรอดพ้นจากเข็มฉีดยา พร้อมกับมีสุขภาพที่ดีขึ้น กินอาหารได้ง่ายขึ้นไม่งอแงมากเหมือนแต่ก่อน

พัฒนาการของหมูปิ้งวัยหนึ่งขวบนับว่าเป็นพัฒนาการที่ดีน่าพอใจ แม้ว่าหมูปิ้งจะยังไม่กล้าเดินเอง แต่เวลาอยู่ในเก้าอี้หัดเดิน หมูปิ้งจะวิ่งอย่างคล่องแคล่ว ทุกครั้งที่มาม้าเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ ก็จะตรวจดูว่าหมูปิ้งขายังตรงเรียวอยู่หรืี่อปล่าว อาม่าทางเมืองไทยเป็นห่วง กลัวหมูปิ้งขาโก่ง ไม่สวย มาม้าเลยต้องคอยเช็คตลอด ส่วนเวลาอาบน้ำ มาม้าจะสระผมให้ทุกครั้ง หมูปิ้งชอบทำผมเลอะเทอะ เวลากินข้าว ชอบเอามือไปลูบหน้าที่เลอะๆแล้ว เลยไปโดนผมมั่ง เสื้อผ้ามั่ง อย่างนี้อยู่เป็นประจำ


เวลาอาบน้ำ มาม้าจะล้างฟองสบู่ออกจากหัวโดยใช้ฝักบัวรด หมูปิ้งก็จะหลับตาปี๋แถมกลั้นหายใจ รอจนกว่ามาม้าเอามือมาลูบน้ำออกจากหน้า หมูปิ้งก็จะลืมตาแล้วก็เล่นน้ำต่อ บางทีก็จะลุกขึ้นยืนเกาะขอบอ่างรอปะป๋ามารับไปเช็ดตัว ใส่เสื้อผ้าให้ แต่ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ตอนที่ลงอ่างน้ำใหม่ๆ เวลาสระผมจะเป็นช่วงที่มาม้าสยองมาก เพราะหมูปิ้งจะร้องไห้ทุกครั้งที่เอาน้ำรดหัว แต่เดี๋ยวนี้สบายมาก

สำหรัับวันนี้ มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังแค่นี้ก่อนค่ะ อีกสองอาทิตย์จะกลับมาใหม่พร้อมรูปใหม่ๆ เพราะปะป๋ามาม้าจะลาหยุดงาน หอบหิ้วครอบครัวไปเที่ยวลอสแอนเจลิสกับซานหลุยส์โอบิสโป ทั้งหมด 6วันแน่ะ

เด็กดีวันนี้
ปะป๋า :(เสียงในฟิล์ม) นาตาลี ปุ๊เย่าโข่วปี๋จื่อ (แปลว่า นาตาลี อย่าเอานิ้วแยงจมูก)
หมูปิ้ง : (ทำหน้าเมินเฉย นิ้วยังอยู่ในรูจมูก)